Mateusz Zbyszko Dunikowski

          Początkowo zajmowałem się fotografiką, przez chwilę dziennikarstwem, później studiowałem informatykę na AGH. Po dwudziestu latach pracy jako informatyk rzuciłem komputery i zająłem się ludźmi: od 2015 roku wraz z żoną prowadzimy rodzinny dom dziecka w podkrakowskich Januszowicach. Uwielbiam narty i rower (dawniej również jazda konna), festiwale i koncery oraz dobrą książkę. A wieczorami - gdy dzieci już śpią - oddaję się mojej nowej pasji: genealogii.

          Moja rodzina zaczęła interesować się genealogią, gdy na początku 1978 roku moich rodziców odwiedził Ryszard Dunikowski (1927-2015), który dwa lata wcześniej ukończył swoją monografię Rodzina Dunikowskich z Urska. W 2003 roku otrzymaliśmy od niego kopię drzewa genealogicznego, a dopiero w 2020 roku po raz pierwszy miałem możliwość przeczytać jego książkę. Wtedy też - począwszy od 27 kwietnia 2020 zacząłem swoje własne badania.
         Szczególną wagę przywiązuję do źródeł. W każdym moim arykule staram się dawać jak najwięcej przypisów z odnośnikami. Uczę się podstaw łaciny, przypominam sobie rosyjski (dokumenty z czasów zaborów). Zgromadziłem kopie setek dokumentów, przede wszystkim metryk kościelnych i akt sądowych (gdyż te pozwalają na najdokładniejsze datowanie i dają informacje o relacjach rodzinnych), ale również listy, wspomnienia oraz wycinki gazet (ngłównie nekrologi). Najstarsza wzmianka o przodkach Dunikowskich pochodzi z 1423 roku, a najstarszy zachowany oryginał z 1450 roku i należy do zbiorów Biblioteki Książąt Czartoryskich (Muzeum Narodowe w Krakowie). Cenne informacje pozyskuję również z tablic nagrobkowych i epitafiów kościelnych. Obecnie dynamiczny rozwój przechodzi genealogia genetyczna, z której również chętnie korzystam. Wprawdzie drzewa rycerskiego Rodu Dunikowskich zostały już opracowane: najpierw przez Juliusza Dunikowskiego, a potem przez Ryszarda Dunikowskiego, ale ciągle znajduję i dodaję nowe osoby oraz bardziej szczegółowe daty. Uzupełniam informacje o ich teściach. Jednocześnie również stworzyłem od zera gałęzie sieroce (szlacheckie i chłopskie), które dotychczas nie zostały ujęte.

          Polecam lekturze wyniki moich badań z których jestem ogromnie dumny:
          - monografię o genezie herbu Habdank;
          - artykuł o genezie nazwiska Dunikowski;
          - artykuł o gniazdach rodowych.
          - drzewa genealogiczne w wersji podstawowej (~1000 osób) Rodu Dunikowskich i gałęzi sierocych. Są to wyłącznie Dunikowscy z urodzenia lub przyjmujący to nazwisko po ślubie należący do Rodu lub większych gałęzi.
          - drzewa genealogiczne w wersji rozszerzonej (~6000 osób) wszystkich osób o nazwisku Dunikowski. Są to wszyscy Dunikowscy wraz z małżonkami, teściami i dziećmi o nazwiskach mężów. Ze względu na RODO i prawa własności zdjęć, niedostępna publicznie.
          - drzewa genealogiczne mieszkańców Zbyszyc (~3000 osób) z czasów zaborów.

          Pochodzę z Krakowa, natomiast moja rodzina wywodzi się ze Zbyszyc nad Dunajcem. Dunikowscy ze Zbyszyc datują się od XVIII wieku - byli to chłopi pańszczyźniani, którzy początkowo należeli do Krzeszów z Męciny herbu Leliwa, później od około 1774 roku stanowili własność Stadnickich herbu Drużyna, a od 1830 roku książąt Szujskich herbu Pogoń Ruska. W 1848 roku na terenach Galicji doszło do zniesienia pańszczyzny i uwłaszczenia chłopów. Byliśmy wolni!
          Po sąsiedzku, po drugiej stronie Dunajca leży Białowoda - od XVIII wieku wieś dziedziczna podkarpackiej szlachty Dunikowskich z Urska herbu Habdank datującej się od XIV wieku. Nieprzypadkowo w tym samym czasie, w tym samym rejonie pojawili się i chłopi, i szlachta o tym samym nazwisku. Więcej tutaj.

          Jestem osobą otwartą, chętną do spotkania z każdym Dunikowskim i każdą Dunikowską. Kontakt ze mną